Veiligheid op hoog niveau
Pepijn Poortinga Rope Acces-specialist
Op elk project en in iedere situatie. Bij VolkerWessels Telecom heeft veilig werken altijd de hoogste prioriteit. Niet voor niets luidt het motto: We werken veilig of we werken niet. Dat geldt zeker voor klussen op grote hoogte. Allround monteur én lid van het rope access-team van Netwerk Solutions Pepijn Poortinga (36) is dagelijks bewust met veiligheid bezig. In zijn werk, als lid van de Veiligheidsadviesgroep én als aankomend veiligheidskundige.
‘Hey Pepijn, maak ons trots hè!’ Het commentaar van zijn collega’s wanneer Pepijn in de mast klimt voor een foto, is typerend voor de goede sfeer in het team. ‘We zijn ongeveer met dertig klimmers en werken jaar in, jaar uit met elkaar. Dan bouw je wel een band op. We zorgen goed voor elkaar. Tot het delen van koffie en de boterhammen aan toe! En we houden elkaar natuurlijk altijd goed in de gaten zodat we aan het eind van de dag allemaal weer veilig en gezond naar huis kunnen.’
De touwtjes in handen
Na het CIOS in Arnhem met als hoofdvak buitensport én twee jaar werkervaring in het buitenland, wilde Pepijn graag een IRATA (Industrial Rope Access Trade Association)-certificaat halen. ‘Dat kon bij VolkerWessels Telecom, dus tien jaar geleden ben ik hier gestart. Ik wist toen nog weinig van telecom, maar dat heb ik intussen wel geleerd.’ Pepijn heeft inmiddels IRATA level 3 en voert buiten de reguliere klimklussen ook rope access-werk uit. Dat zijn klussen op locaties die de monteurs niet via ‘normaal’ klimwerk kunnen bereiken, maar waarbij speciale touwtechnieken moeten worden ingezet. Deze IRATA-projecten worden door Pepijn en twee andere collega’s opgepakt. ‘Het begint met een goede voorbereiding waarin we een plan maken voor de bereikbaarheid en veiligheid tijdens een klus.’ Soms testen ze een bepaalde aanpak ook eerst in praktijk. ‘Binnenkort demonteren mijn collega’s bijvoorbeeld een vrij lange antenne van ongeveer 70 kilo bovenop een mast van 150 meter hoog. Ze testen dat hier buiten eerst op een paar meter hoogte, zodat we goed weten hoe we het straks veilig aanpakken.’
Veiligheid is verantwoordelijkheid voor elkaar
Van harnasgordels en vallijnen tot haken, lopers en positioneringslijnen. Voor de meeste reguliere klussen hebben Pepijn en zijn collega’s alles standaard in hun bus bij zich. Voor IRATA-projecten nemen ze eerst met elkaar het plan door zodat ze precies weten wat ze aan materiaal mee moeten nemen. ‘Al onze spullen, van gereedschap tot persoonlijke beschermingsmiddelen, worden ieder jaar op één moment op een centrale plek gekeurd. Dan hebben we er het minst last van en lopen ook alle keuringsdata gelijk.’ Eenmaal op locatie nemen ze het werk met elkaar door en doen ze nog een visuele check van de spullen. ‘Dat doe je altijd voordat je omhoog gaat, maar ook na afloop van een klus. Je bent te allen tijde verantwoordelijk voor je materiaal. En voor je collega’s! We letten goed op elkaar en wijzen elkaar altijd op eventuele risico’s. Van de hoogte zijn we ons altijd goed bewust, maar het gevaar schuilt ook in andere dingen. Een scherpe rand bijvoorbeeld of een uitsteeksel. Vaak heeft de ander het zelf ook wel gezien, maar liever een keer teveel gewaarschuwd dan dat een collega zich bezeert of echt verwondt.’
Veiligheidskunde; oog op de toekomst
De afwisseling en flexibiliteit maken het werk voor Pepijn nog steeds leuk en uitdagend. Toch denkt hij ook na over de toekomst. ‘Wat als ik straks ouder ben of een blessure krijg? Dan wil ik ook nog van waarde zijn.’ Daarom volgt hij de opleiding Middelbare Veiligheidskunde. ‘Ik merk dat er soms best een gat zit tussen de theorie van kantoor en onze praktijk buiten. Natuurlijk moeten we werken volgens alle wet- en regelgeving, maar het moet voor ons op locatie wel werkbaar blijven. Daar wil ik straks als middelbaar veiligheidskundige graag over meedenken.’ Pepijn is bezig met zijn scriptie, waarin hij onderzoekt hoe je een persoon kunt redden en evacueren uit een buismast. Een vrij specifiek, maar belangrijk onderwerp. ‘We weten goed hoe we elkaar moeten redden van hoogte, daar worden we ook jaarlijks in getraind. Maar als iemand bovenin een buismast onwel wordt, is het te krap om langs diegene te klimmen om hem of haar te kunnen evacueren. Een collega en ik hebben samen allerlei manieren getest. Zo kwam ik uit bij de voorklimmethode. Hierbij klimt er iemand naar boven die door een collega op de grond wordt gezekerd. Op die manier kun je iemand van beneden vandaan laten zakken.’
Communiceren is van groot belang
Pepijn draagt graag zijn steentje bij aan veilig werken en neemt daarom ook deel aan de Veiligheidsadviesgroep. Daarin worden alle disciplines vertegenwoordigd, van management tot monteurs. Hij vindt het vooral interessant om te zien tegen welke zaken collega’s aanlopen en hoe iedereen van elkaar kan leren. Er worden allerlei onderwerpen behandeld. ‘Van veiligheid op de werkvloer tot rijgedrag en zithouding. Als je een paar uur moet rijden naar een klus en je komt al helemaal gebroken aan, komt dat je concentratie en dus de veiligheid niet ten goede.’ Een ander belangrijk aandachtspunt is communicatie, vindt Pepijn: ‘Laat het elkaar weten als je een slechte nacht hebt gehad, stress ervaart, of fysieke problemen hebt. Dan kunnen je collega’s daar rekening mee houden. In ons geval betekent dat bijvoorbeeld dat je een dagje niet klimt, maar werk beneden uitvoert. Wees ook niet bang om elkaar aan te spreken als iets niet gaat zoals zou moeten. Achteraf ben je namelijk altijd te laat…’
